آدرس کانال تلگرام موسسه @iihsep

  •  » مطالب علمي
  •  » کار در ارتفاع
  • جلوگيري از ورود کاربر به محدوده خطر سقوط

    تکنيک هاي قابل استفاده جهت جلوگيري از ورود کاربر به محدوده خطر سقوط (اصل کنترل):‏

      

    لنيارد + هارنس استقرار در حين کار: طول لنيارد با توجه به لزوم جلوگيري از ورود کاربر به محدوده خطر سقوط انتخاب مي گردد.

    جلوگيري از سقوط
    بررسي خطرات مربوط به سقوط
    يک سيستم جلوگيري از سقوط بايد:‏
    • فاصله لازم براي توقف سقوط را کاهش دهد؛
    • براي کاهش شوک وارده به بدن انسان، انرژي را جذب نمايد؛
    • مصدوم را در موقعيتي قرار دهد که اثرات تعليق و بي حرکت وي کاهش يابد.
    1 - برخورد با يک شيء يا زمين
    محاسبه ميزان فاصله ايمني مورد نياز ضروري است.‏
    فاصله ايمن، فاصله کاربر تا زمين براي جلوگيري از برخورد وي با هرگونه مانع حين سقوط مي باشد: لطفا به شکل مراجعه نماييد. ‏
    نکات قابل ملاحظه:‏
    • طول لنيارد يا جاذب هاي انرژي نبايد بيش از 2 متر باشد.‏
    • مسافت طي شده حين سقوط بايد به حداقل کاهش يابد.‏
    • محاسبه فاصله ايمني براساس سيستم مورد استفاده مانند لنيارد، جاذب انرژي، ابزار جلوگيري از سقوط، قرقره اينرسي و غيره متفاوت خواهد بود. ‏
    2 - نيروي ضربه
    در حين سقوط، تحت هيچ شرايطي نبايد نيروي ضربه بيش از ‏KN‏ 6 به کاربر وارد شود. براي اطمينان از اين امر دو روش وجود دارد:‏
    • اطمينان از اتصال دائمي لنيارد به نقاط تکيه گاه در بالاي سر کاربر جهت حداقل نمودن مسافت طي شده حين سقوط و نيروي ضربه ناشي از سقوط.‏
    • در صورتي که امکان کاهش مسافت سقوط وجود نداشته باشد، بايد از جاذب هاي شوک استفاده نمود؛ متداول ترين تجهيزات حفاظت شخصي (‏PPE‏) جذب کننده انرژي عبارتند از جاذب ‏هاي انرژي و سيستم هاي طناب ديناميک.‏
    3 - تعليق بدون حرکت: وخيم تر نمودن شرايط مصدوم
    سيستم جلوگيري از سقوط براي به حداقل رساندن نيروي جاذبه بر بدن انسان در صورت سقوط طراحي شده است (کاهش نيروي ضربه، جلوگيري و يا کاهش شدت برخورد با اشياء). علي رغم ‏اقدامات ياد شده، پيامدهاي سقوط اغلب وخيم مي باشند. ‏
    معلق ماندن به صورت بي حرکت در هارنس، بدون درنظر گرفتن مدل آن مي تواند به مشکلات فيزيولوژيکي جدي منجر شود.‏
    فردي که در حالت هوشياري در وضعيت تعليق طولاني مدت قرار مي گيرد با مشکلات مذکور موجه نخواهد شد زيرا وي مرتبا در هارنس جابجا شده و نقاط تماس تغيير مي کنند. ‏
    نتيجه: گرو ه ها بايد آموزش داده شده، تمرين کرده و مستقل باشند تا بنوانند کاربر بيهوش يا مصدومي را که قادر به نجات خود نمي باشد، از خطر نجات دهند.‏
    منبع : http://only-safety.persianblog.ir