ساليانه 200،000 کودک در استفاده از وسايل بازي در زمين هاي بازي، دچار مجروحيت جدي مي شوند که 70% اين صدمات به دليل افتادن از بلندي مي باشد. در حالي که به استاندارد هاي اينگونه وسائل دقت بسيار مي شود ولي استاندارد هايي که جلوگيري از افتادن مي کنند ناکافي است. بالا روندگان از بلندي، درصد کثير اين افراد را تشکيل مي دهند. لذا لازم است نکات خاصي در طراحي وسائل بازي مد نظر طراحان قرار بگيرد.

هدف: ارائه ي پيشنهادها براي توسعه و پيشرفت استانداردها در محيط بازي بر اساس ارگونومي بچه ها.

استادارد هاي امنيت بازي به چهار گروه کلي تقسيم بندي مي شود:
1- از بين بردن خطر: با خذف خطر، پتانسيل خطر نيز از بين مي رود.
2- کم کردن ميزان خطر: اگر چه حذف خطر امکان پذير نيست و حداقل مي توان درجه ي شدت يا احتمال وقوع آن را کاهش داد که در نتيجه ي آن ميزان کمتري صدمات، بيماري يا آسيب هاي احتمالي را داشت.
3- تهيه ي وسائل و لوازم امن: لوازم امن خطر را کم نمي کند، ولي مي تواند نتيجه اي در کم کردن خطر داشته باشد. به اين صورت که با همکاري در جلوگيري از ارتباط فردي که با خطر، همراه با طراحي مناسب وسائل و نگه داري آن امکان پذير مي باشد.
4- تهيه ي اخطار: اخطار ها و هشدار ها خطر را کم نمي کند ولي در کم کردن آن موثر است. هشدارها مي توانند سمعي يا بصري باشند. که با برچسب ها، علامت ها و آژيرها، بوق هاو صوت ها مي باشند.
5- تهيه فرايند امن با وسايل امن: فرايند ها با يد به صورتي باشند که بچه ها نتوانند به خود آسيب برسانند. در غير اين صورت همواره بايد به مردم براي استفاده از وسائل آموزش داد.

از جمله دلايلي که مربوط به افتادن کودکان از وسايل بازي است عبارتند از:
1- سطح زمين که بنا بر استاندارد حاضر در آمريکا با نام ASTM F 1487-01 مي باشد
2- وسائل بازي که خود شامل:
- نقص کمک اطرافيان
- رطوبت
- فاصله ي زياد هر پله يا عضو بالا رونده
- قطر دست بچه ها با وسائل (چنگش)

تمهيدات و پيشنهادات:
- براي سطوح بلند يک اختيار ديگر براي فرود آمدن و ليز خوردن قرار دهند.
- استفاده از متربالي که براي چنگش مناسب باشد و اصطکاک به وجود بياورد.
- استفاده از مواد بافت دار.

ارگونومي در فرايند طراحي:
در زمان طراحي براي بچه ها آنان بايد در مرکز توجه قرار گيرند. علاقه، مهارت، راحتي و نياز هاي آنان بايد اساس کار باشد. شاخص سني که براي آن طراحي مي کنيم به همراه بايدها و نبايدها مانند توانايي، قدرت آن گروه سني از اهميت بالايي برخوردار است.

فاکتورهايي براي بالا رونده هاي کوچک:
براي گروه سني 5-12 سال توجه به توانايي کودکان به همراه محدوديت هاي ارگونوميکي آنان اهميت دارد. که براي 5 ساله ها به اين صورت مي باشد.
• قطر داخلي چنگش = 1.09 in
• حد دسترسي (شانه تا انگشتان) = 17.2 in
• دسترسي چنگش = 12.4 in
• حداکثر ارتفاع زانو = 11.6 in
• حداکثر ارتفاع پله = 12.6 in

- قطر مناسب براي چنگش دست.
- نگه داشتن دست و پا با هم همراه با حد دسترسي با فاصله ي همگن و اندازه ي مناسب.
- فاصله ي ما بين پله ها که نبايد از ارتفاع زانوي استفاده گر بيشتر باشد و اوپتيمم پله ها از ارتفاع زانوي بچه ها بيشتر باشد.
- فاصله ي مابين پله ها و چنگش دست که به دليل اشتباه در اندازه ي فاصله آن، افتادن رخ مي دهد.
- استفاده از بالا رونده هاي ترکيبي مانند پله نرده و غيره.
- به منظور جلوگيري از افتادن بچه ها به عقب و جلو بايد پله و لبه ها در همه ي جهات صاف باشد.
- در نظر گرفتن دستگيره و نگه دارنده ي اضافي براي وسائل: بايد در پله ها، رمپ ها و در ارتفاعات دستگيره ي اضافي ولي از نظر مکاني مناسب قرار داد.
- رعايت فاصله ي دستگيره تا زمين
- اصلاح نگه دارنده ي دست و پا:
•  استفاده از موادي که مانع ليز خوردگي بشود.
•  سطوح خاک گرفته باعث ليز خوردگي مي شود.
•  ايجاد سوراخ يا خلل و فرج به منطور جلوگيري از ليز خوردن
•  شرايط نگهداري بسته به زمان مقرر و تکرار به موقع آن

- بچه ها بايد با امنيت کامل به بالا و پايين صعود کنند. فقط يک راه رفت و آمد مناسب نيست بايد راه هاي گريز ديگري هم براي رفتن به بالا و صعود و هم براي پايين آمدن در نظر گرفت.

جمع بندي:
- طراح بايد بداند که همه ي بچه ها از همه ي اسباب بازي ها استفاده مي کنند با هر گروه سني.
- طراح بايد بداند که بچه ها ممکن است از وسائل استفاده ي اشتباه بکنند.
- توجه طراح به موارد ذکر شده باعث کم شدن ميزان آسيب هاي جاري کودکان مي شود.

برگرفته از: The ergonomics of children in playground equipment safety، در Journal of Safety Research سال 2004
نويسنده: Roderick، Larry M