فصل‌چهارم: مقررات‌حفاظتي تاسيسات ذخيره‌سازي و سيلندر پركني گازمايع
ماده 54: در تاسيسات ذخيره سازي و توزيع گاز مايع بايد لوله‌ها و وسايل اتصال كه قطر اسمي آنها بيشتر از اينچ است فولادي باشد. از لوله‌هاي مسي بدون درز يا برنجي و يا فولادنرم فقط درمواردي مي‌توان استفاده‌نمود كه قطر اسمي اين لوله‌ها اينچ يا كمتر باشد.
ماده 55: لوله‌ها و اتصالات بيشتر از 2 اينچ را بايد به‌وسيله فلنجهاي جوش شده و يا جوشكاري مستقيم به مخازن متصل نمود به استثناي لوله‌هايي‌كه بعد از شير جلوگيري كننده از جريان اضافي يا سوپاپ‌هاي اطمينان نصب مي‌گردد.
ماده 56: از شير، لوله و وسايل اتصالي چدني براي لوله كشي گاز مايع به حالت مايع نبايد استفاده كرد.
ماده 57: مواد بكار رفته براي مقر سوپاپ ديافراگم واشر و آب بندي ميله شيرها و لوله‌ها بايد از جنسي باشد كه در مقابل گاز مايع مقاوم باشد.
ماده 58: لوله‌هاي نرم بايد بدون درز بوده و از مس، برنج و فولاد ساخته شده باشد.
ماده 59: از وسايل اتصال چدني دنده پيچ شده از قبيل زانو، سه راه، چهارراه، بوشن و مهره ماسوره در تاسيسات ذخيره سازي و سيلندر پركني گاز مايع نبايد استفاده گردد.
ماده 60: در تاسيسات ذخيره سازي گاز مايع از لوله‌هاي قابل ارتجاعي بايد استفاده شود كه براي گازمايع به حالت بخار يا مايع ساخته شده باشد.
ماده 61: روي لوله‌هاي قابل ارتجاعي كه مستقيماً در معرض فشار داخلي مخزن قرار مي‌گيرد بايد به فواصل حداكثر 3 متر كلمه گاز مايع نوشته شده باشد.
ماده 62: حداقل فشار تركيدن لوله‌هاي قابل ارتجاع كه در معرض فشار داخلي مخازن قرار مي‌گيرد بايد 85 كيلوگرم بر سانتي متر مربع باشد.
ماده 63: مفصل اتصال لوله‌هاي قابل ارتجاع به مخازن بايد بتواند بدون نشت فشار آزمايش لااقل 35 كيلوگرم بر سانتي متر مربع را تحمل نمايد.
ماده 64: لوله‌هايي‌كه از زير جاده و خيابان عبور مي‌كند بايد طوري محافظت گردد كه در اثر حركت وسايل نقليه آسيب نبيند.
ماده 65: لوله‌هاي خارج از ساختمان را مي‌توان روي زمين، زير زمين و يا به هر دو صورت نصب نمود ولي در هر حالت بايد مقابل صدمات احتمالي محافظت گردد. در مواردي كه ممكن است نوع خاك محل لوله كشي ايجاد خورندگي در لوله نمايد بايد لوله‌ها را در مقابل آن محافظت كرد.
ماده 66: هنگام نصب لوله‌ها بايد پيش‌بيني‌هاي لازم براي مقابله با انبساط، انقباض، لرزش و نشست كردن لوله‌ها بعمل آيد.
ماده 67: لوله‌هاي سخت را بايد بطريق دنده پيچ فلنج، جوشكاري لحيم سخت و يا زردجوش يا موادي كه نقطه ذوب آنها از 540 درجه سانتي گراد كمتر نباشد به يكديگر متصل نمود.
اتصال لوله‌هاي نرم بدون درز مسي، برنجي، فولادي را بايد با وسايل اتصال مخصوص لوله‌هاي نرم و يا به‌وسيله لحيم و يا زرد جوش يا موادي كه نقطه ذوب آنها از 540 درجه سانتي گراد كمتر نباشد انجام داد.
ماده 68: در تاسيسات ذخيره سازي و سيلندر پركني گازمايع شيرها بايد براي كار با گاز مايع (بحالت گاز يا مايع) مناسب بوده و فشار كار آنها حداقل از 5/17 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع كمتر نباشد.
ماده 69: سر ورودي لوله پركننده مخزن بايد در فضاي آزاد قرار داده شود.
ماده 70: از لوله‌هاي قابل ارتجاع براي اتصال مخازن ثابت به يكديگر نبايد استفاده كرد.
ماده 71: لوله اصلي اتصال دهنده چند مخزن با ظرفيتي بيشتر از 400 ليتر بايد از ساختمان‌هاي مسكوني مجاور لااقل 35 متر فاصله داشته باشد. اين فاصله بايد از حد نهايي شيري كه لوله‌اصلي را از سايرسيستمهاي محتوي گاز مايع مجزا مي‌سازد اندازه گرفته شود.
ماده 72: محل پركردن سيلندرها بايد به‌صورت سكو بوده و حداقل فاصله نزديك‌ترين لبه اين سكو تا مخازن ذخيره سازي گاز مايع بايد 3 متر و تا ساختمان‌هاي مسكوني مجاور 8 متر باشد.
ماده 73: محل تخليه يا بارگيري مخزندارهاي حمل گاز مايع بايد از ساختمان‌هاي مسكوني مجاور، لااقل 8 متر و از تلمبه‌ها و كمپرسورها، 3 متر فاصله داشته باشد.
ماده 74: كف و ساير قسمت‌هاي سكوي سيلندر پركني بايد از بتون و يا مواد مشابه آن كه نسوز باشد ساخته شود. ديوارهاي اطراف سكو بايد طوري باشد كه مانع جريان هوا در روي سكو و سطح آن نگردد.
ماده 75: ارتفاع سكوي سيلندر پركني بايد متناسب با وسائط نقليه مخصوص حمل سيلندر (در حدود يك‌متر) باشد.
ماده 76: در اطراف سكو بايد وسائلي تعبيه گردد تا از برخورد مستقيم وسائط نقليه به سكوي جلوگيري نمايد.
ماده 77: پركردن سيلندر بايد توسط ترازوهاي خودكاري انجام گيرد كه پس از پرشدن سيلندر تا ميزان تعيين شده بطور اتوماتيك جريان گاز مايع را قطع كند.
ماده 78: براي بررسي كار ترازوهاي خودكار و اطمينان از صحت كار آنها و پرشدن سيلندر به اندازه معين علاوه بر ترازوهاي خودكار بايد لااقل يك ترازوي مناسب و دقيق ديگري روي سكوي سيلندر پركني نصب گردد تا بتوان بطور اتفاقي از هر چند سيلندر پرشده يكي را مجدداً با اين ترازو وزن كرده و صحت حد مجاز گاز پرشده در آنرا بررسي نمود.
ماده 79: تلمبه كمپرسور و منضمات آن بايد براي كار با گاز مايع ساخته شده و حداقل فشار طرح آنها از حداكثر فشاري كه ممكن است در معرض آن قرار گيرند كمتر نباشد.
منضمات تلمبه‌ها بايدبراي فشار كار لااقل5/17كيلوگرم بر سانتيمتر مربع ساخته‌شده باشد.
ماده 80: لوله خروجي تلمبه بايد داراي لوله برگشتي مجهز به شيري باشد تا اگر لوله خروجي تلمبه مسدود گردد در اثر بالا رفتن فشار اين شير باز شده و جريان گاز مايع را به مخزن اصلي و يا به لوله ورودي تلمبه برگرداند.
ماده 81: در صورتي كه تلمبه‌ها و كمپرسورها در ساختماني جداگانه نصب شده باشد اين ساختمان بايد از مخازن ذخيره سازي گاز مايع لااقل 3 متر و از ساختمان‌هاي مسكوني مجاور و منابع احتراق 8 متر فاصله داشته باشد.
ماده 82: وسايل برقي كه در تاسيسات ذخيره سازي و توزيع گاز مايع نصب مي‌گردد از قبيل موتور تلمبه، موتور كمپرسور، كليدها، وسايل روشنايي، جعه تقسيم برق، پريز برق و امثال آن بايد از نوع ضد شعله (Flame Proof) و ضدگاز (Gas-Proof) باشد.
ماده 83: در تاسيسات گاز مايع بايد خاموش كننده‌هاي حريق به تعداد كافي در نقاط مختلف و به خصوص در روي سكوي سيلندر پركني - نزديك تلمبه‌ها - كمپرسورها - انبارها و امثال آن قرار داده شده باشد.
ماده 84:براي مقابله با آتش سوزي در تاسيسات گاز مايع بايد لوله كشي آب آتش نشاني با منبع آب متناسب با وسعت تاسيسات در نظر گرفته شود.
پيش‌بيني‌هاي لازم براي بكار انداختن تلمبه آب آتش نشاني بايد بعمل آيد تا در صورت قطع جريان برق اصلي تاسيسات بتوان آب لازم را تامين نمود.
شيرهاي آب آتش نشاني بايد به آساني قابل دسترسي بوده و در محلي قرار گرفته باشد كه آتش گرفتن مخازن يا تلمبه‌ها و امثال آن مانع استفاده از آنها نگردد.
ماده 85: در محوطه تاسيسات ذخيره سازي و توزيع گاز مايع نبايد دخانيات استعمال شود و بايد تابلوهاي مناسبي كه ابعاد آن از 40*60 سانتي متر كمتر نباشد در نقاط مختلف تاسيسات كه در معرض ديد قرار داشته باشد نصب گردد. رنگ زمينه اين تابلوها بايد سفيد بوده و روي آنها با حروف قرمز شب رنگ جمله (استعمال دخانيات اكيداً ممنوع است) نوشته شده باشد.
در صورتي كه براي استعمال دخانيات محلي در نظر گرفته شده باشد محل مذكور بايد محصور و از نزديك‌ترين محل احتمالي خروج گاز بايد لااقل 30متر فاصله داشته باشد.
ماده 86: هر يك از لوله‌هاي سخت يا نرم انتقال گاز مايع بايد بعد از نصب با فشاري لااقل يك برابر و نيم حداكثر فشار گاز آنها با آب آزمايش شود.
اين لوله‌ها و وسايل اتصال آنها و شيرها را بايد بعد از نصب از نظر نشت به‌وسيله هوا با فشار 5/7 كيلوگرم بر سانتي متر مربع نيز آزمايش كرد.
ماده 87: لوله‌هاي قابل ارتجاع با مفاصل دو انتهاي آن بايد لااقل سالي يكبار با فشار 35 كيلوگرم بر سانتي متر مربع با آب آزمايش گردد. در صورت بروز هر گونه نشت و عيب و نقص از قبيل زدگي، ترك خوردگي يا ظواهري از خشك شدن در اين لوله‌ها بايد بلافاصله آنها را تعويض نمود. از لوله‌هاي قابل ارتجاع مرمت شده در تاسيسات گاز مايع نبايد استفاده كرد.
تبصره - نتايج آزمايش‌هاي مندرج در مواد 86 و 87 بايد با ذكر تاريخ آزمايش در كارت مخصوص منعكس و هميشه قابل ارائه باشد.
ماده 88: لوله‌هاي قابل ارتجاع و لوله‌هاي سيلندر پركني بايد مجهز به هدايت كننده برق ساكن باشد. مقاومت برقي اين هدايت كننده‌ها بايد از اهم در هر متر تجاوز نكند.
ماده 89: سيستم لوله كشي بايد طوري باشد كه انبساط و انقباض لوله‌ها باعث ايجاد شكستگي در لوله‌ها و اتصالات آنها نگردد.
فصل پنجم - مقررات حفاظتي پر كردن و نگهداري سيلندر توزيع گاز مايع و وظائف توزيع كنندگان
ماده 90: سيلندر گاز مايع بايد طبق استاندارد موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران ساخته شده باشد و چنانچه سيلندر گاز مايع از خارج كشور وارد گردد بايد مشخصات آن با استاندارد مذكور مطابقت داشته باشد.
ماده 91: سيلندرهاي گاز مايع را بايد در ترازوهاي خودكاري كه پس از پر شدن سيلندر به اندازه معين جريان گاز مايع را بطور اتوماتيك قطع مي‌كند پر كرد.
ماده 92: سيلندر گاز مايع را بايد به اندازه ظرفيت تعيين شده آنها پر نمود و هميشه مقداري فضاي خالي براي مقابله با فشار ناشي از انبساط گاز مايع در آن باقي گذاشت مقدار مجاز پر كردن انواع مخازن مختلف در ماده 32 اين آيين‌نامه تعيين شده است.
ماده 93: شير سيلندر گاز مايع بايد مجهز به سوپاپ اطمينان باشد كه در فشار 5/26 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع باز شده و شروع به اخراج گاز بنمايد.
ماده94: سيلندرهاي كوچك مسافرتي بايد براي گاز پروپان طرح و ساخته شده و استاندارد ساخت آن موردتاييد موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايراني قرار گرفته شده باشد.
ماده 95: شير سيلندرهاي كوچك مسافرتي بايد پس از پر شدن سيلندر قابل بستن با دست بوده و مجهز به شير كنترل سطح مايع و سوپاپ اطمينان باشد.
ماده 96: مشخصات سيلندر از قبيل وزن خالص سيلندر، وزن مجاز پروپان مايعي كه مي‌توان در آن پر نمود و همچنين اسم با علامت اختصاري سازنده سيلندر بايد بر روي حلقة گلويي يا حلقه پايه سيلندر حك شده باشد.
ماده 97: دهانه (اوريفيس Orifisse) انتهاي شيلنگ مخصوص پر كردن سيلندرهاي كوچك مسافرتي بايدبهاندازهايباشد كه مدتلازم براي پركردن اينسيلندرها از3دقيقه كمتر نشود.
ماده 98: انتهاي شيلنگ مخصوص پر كردن سيلندرهاي فوق بايد مجهز به شير مخصوص (شير سريع بسته شونده‌اي) باشد كه پس از پر شدن سيلندر به اندازه مجاز بتوان فوراً جريان گاز را قطع نمود.
ماده 99: براي توزين سيلندرهاي كوچك مسافرتي بايد از ترازوهاي دقيقي استفاده شود كه حداقل تا 10 گرم را با دقت نشان دهد تا از پر شدن سيلندر بيش از حد مجاز كاملاً جلوگيري شود.
ماده 100: توزيع كنندگان سيلندرهاي گاز مايع مكلفند براي حمل و توزيع سيلندر گاز از وسايل موتوري چهار چرخه يا بيشتر استفاده نمايند.
ماده 101: كف و بدنه وسيله نقليه مخصوص حمل سيلندر گاز مايع بايد عاري از روغن و هر گونه مواد سريع الاشتعال باشد.
ماده 102: سيلندرها بايد به حالت عمودي و در يك طبقه بطوري در وسيله نقليه قرار داده شود كه از جابجاشدن آنها در حين حركت وسيله نقليه جلوگيري شود.
ماده 103: كلاهك سيلندرها (در سيلندرهاي كلاهك دار) بايد هنگام حمل سيلندر بر روي آنها قرار داشته باشد. براي اجراي اين منظور بايد هميشه چند كلاهك يدكي در وسيله نقليه موجود باشد.
ماده 104: سيلندرهايي كه داراي نشت باشد به هيچ وجه نبايد مورد استفاده قرار گيرد.
ماده 105: افراد غير مجاز را نبايد در وسيله نقليه مخصوص حمل گاز مايع سوار كرد.
ماده 106: توزيع كننده موظف است مخزن گاز مايع مصرف كننده‌اي را كه از مخزن ثابت استفاده مي‌كند قبل از پر كردن بازديد كرده مقدار گاز مايع موجود در آن را تعيين و سپس آنرا تا حد مجاز پر كند.
ماده 107: مادام كه شعله باز و يا منبع آتش زا در مجاورت مخزن گاز ثابت وجود دارد بايد از تحويل گاز مايع خودداري كرد.
ماده 108: توزيع كننده موظف است تمام منضمات و اتصالات مخزن بابت گاز مايع مصرف كننده را بازديد كرده و در صورت وجود نشت از پر كردن آن خودداري نمايد.
ماده 109: سيلندرهاي محتوي گاز مايع را نبايد در مجاورت اشياء قابل اشتعال و منابع حرارتي قرار داد.
ماده 110: سيلندرهاي گاز مايع را نبايد مجاور درهاي خروجي پله كانها يا محوطه‌هايي كه بطور معمول مورد استفاده براي عبور و مرور مكرر افراد قرار مي‌گيرد گذاشت.
ماده 111: سيلندر محتوي گاز مايع را نبايد در مجاورت سيلندر محتوي اكسيژن يا هواي فشرده قرار داد و سيلندرهاي محتوي اين دو نوع گاز را نبايد با هم در يك اطاق يا انبار نگهداري نمود.
ماده 112: شير سيلندرهاي گاز مايع اعم از اينكه سيلندر پر يا خالي باشد بايد بجز مواقعي كه از آنها استفاده مي‌گردد در ساير اوقات هميشه بسته باشد.
ماده 113: كلاهك محافظ شير سيلندرهايي‌كه به دستگاه‌هاي گاز سوز اتصال ندارند اعم از اينكه سيلندر پر يا خالي باشد بايد روي سيلندر پيچ شده باشد.
ماده 114: ميزان گاز مايع محتوي در سيلندرهاي گاز مايع انبار شده در يك محل نبايد از 5000 كيلوگرم تجاوز نمايد.
ماده 115: در ساختمان انبارهاي ذخيره سيلندرهاي گاز مايع نبايد از مصالح ساختماني قابل اشتعال استفاده كرد.
ماده 116: براي انتقال فشار به خارج (در مواقع انفجار) بايد حداقل ده درصد سطح جانبي و سقف انبار از شيشه معمولي (تا ضخامت 4 ميليمتر) كه در مقابل فشار مقاوم نباشد انتخاب گردد.
ماده 117: انبارها هم بايد از قسمت بالاي ديوارها و هم از قسمت پايين آنها بطور كامل تهويه گردند. دريچه‌هايي‌كه بدين منظور در ديوارها تعبيه مي‌گردند بايد از در يا پنجره ساختمان‌هاي ديگر لااقل 2 متر فاصله داشته باشد. در اين انبارها ضلع مشرف به معابر عمومي بايد فاقد درب يا پنجره يا هر روزنه ديگر باشد.
ماده118:درهاي اصلي انبارهاي ذخيره‌سيلندرهاي گازمايع نبايد به‌طرف داخل انبار بازشود.
ماده 119: انبارها نبايد زير زميني باشند.
ماده 120: انبارهاي توزيع گاز مايع نبايد هم جوار ساختمان‌هايي از قبيل مدرسه مسجد، سينما، بيمارستان و يا ساير اماكن عمومي قرار گيرند. فاصله اين انبارها از ملك مجاور بايد لااقل 15 متر باشد.
ماده121:از استعمالدخانيات و روشنكردن يا همراهداشتن هرنوع شعله در انبارهاي سيلندر گاز مايع بايد خودداري كرد. براي اين منظور بايد جلو هر يك از درهاي ورودي انبار تابلو بزرگي كه جمله استعمال دخانيات ممنوع است بر روي آن نوشته شده‌باشد نصبشود.
ماده 122: در انبارهاي سر پوشيده سيلندرهاي گاز مايع بايد لااقل يك دستگاه خودكار اعلام كننده وجود گاز در فضا (Continuous Gas Detection Alarm) نصب گردد.
ماده 123: كليه وسايل برقي انبارهاي سر پوشيده ذخيره سيلندرهاي گاز مايع بايد از نوع ضد شعله (Flam proof) باشد.
ماده 124: براي مبارزه با حريق در انبار ذخيره سيلندرهاي گاز مايع بايد تعداد متناسب دستگاه آتش خاموش كن پودري 12 كيلويي يا معادل آن و يا تعداد يك دستگاه خاموشكننده پودري 50 كيلويي چرخدار قرار داده شود و براي خنك كردن سيلندرها در مواقع حريق و همچنين كم كردن ميزان غلظت گاز منتشر شده در هوا بايد از سيستم لولهكشي آب تحت فشار استفاده نمود.
ماده 125: ميزان گاز مايع محتوي در سيلندرهايي‌كه در فروشگاهها يا نمايشگاههاي وسايل گازسوز نگهداري مي‌شود نبايد از 45 كيلوگرم تجاوز نمايد.
ماده 126: در فروشگاهها و يا نمايشگاههاي وسايل گاز سوز نبايد سيلندرهاي گاز مايع در مجاورت سيلندرهاي گازهايي از قبيل اكسيژن، هواي فشرده و وسايل و منابع ايجاد كننده حرارت قرار داده شود.
ماده 127: در فروشگاهها يا نمايشگاههاي وسايل گاز سوز بايد يك دستگاه كپسول پودري آتش نشاني به ظرفيت حداقل 6 كيلوگرم در محل قابل دسترس نصب شود.
ماده 128: اگر ميزان گاز مايع محتوي در مجموع ظرفيت سيلندرهاي گاز مايع انبار شده در يك محل از 5000 كيلوگرم بيشتر باشد بايد آنها را در هواي آزاد و زير سايبان مناسب نگهداري نمود. اين محل بايد از ساختمان‌ها يا املاك مجاور حداقل 15 متر فاصله داشته باشد. اين نوع انبارها نبايد در جوار اماكن عمومي مانند مدرسه، مسجد، سينما، بيمارستان، ورزشگاه و ساير اماكن مشابه قرار گيرند. اطراف اين انبارها بايد با حفاظ مناسبي محصور شود تا سيلندرها از دسترسي افراد غير مجاز مصون بماند.
ماده 129: سيلندرهاي خالي رابايد حتي الامكان در فضاي آزاد نگهداري كرد. اگر اين سيلندرها در فضاي سر بسته از قبيل انبار و امثال آن نگهداري مي‌گردد براي محاسبه حداكثر تعداد سيلندرهايي كه مي‌توان در اين محل‌ها نگهداري كرد بايد از ضوابط مقرر در مواد 114، 135 و 138 استفاده نمود و سيلندرهاي خالي را هم از نظر تعداد مجاز براي انباركردن در رديف سيلندرهاي پر در نظر گرفت.
ماده 130: براي جلوگيري از يخ زدن و يا جمع شدن برف بر روي شيرها و سوپاپ‌هاي اطمينان سيلندرها بايد كلاهك مخصوص شير سيلندر را بر روي آن نصب نمود.
در مورد سيلندرهاي فاقد كلاهك بايد آنها را با وسايل مقتضي ديگر محافظت كرد.
ماده 131: براي مبارزه با حريق در محل‌هايي‌كه بيش از 5000 كيلوگرم گاز مايع محتوي در سيلندر انبار شده باشد علاوه بر لوله كشي آب تحت فشار بايد چهار دستگاه خاموشكننده پودري 50 كيلويي چرخدار در اطراف محوطه انبار قرار داد.
ماده 132: سيلندرهاي گاز مايع بايد توسط موسسات توزيع كننده گاز مايع حداقل هر 5 سال يكبار از جهات زير مورد بازرسي كامل و آزمايش قرار گرفته و نتايج آن در كارتهاي مخصوص و قابل ارائه به بازرسان مربوط ثبت شود.
1- داخل‌وخارج سيلندر از نظر صدمات مكانيكي، زنگ‌زدگي، ترك خوردگي و غيره.
2- شير و سوپاپ اطمينان از نظر صحت كار.
3- آزمايش فشار آب از نظر نشت و انبساط فلز.
ماده 133: در هر آزمايش دوره‌اي بايد وزن خالص سيلندر به اضافه وزن شير آن (بدون ساير منضمات) اندازه‌گيري شده و در صورتي كه اين وزن از 95 درصد وزن اوليه سيلندر و شير (كه بر روي سيلندر حك شده است) كمتر باشد بايد از بكار بردن آن خودداري نمود.
ماده 134: اگر سيلندري در معرض آتش سوزي قرار گرفته باشد بايد از بكار بردن مجدد آن خودداري نمود.
ماده 135: در صورت آسيب ديدگي شديد يا فرورفتگي نيز در بدنه سيلندر (به‌طوري‌كه عمق اين فرورفتگي بيشتر از قطر متوسط ناحيه فرو رفته باشد) و همچنين در صورت برآمدگي واضح و قابل رويت در بدنه سيلندر بايد از بكار بردن آن خودداري نمود.
ماده 136: در صورتي كه شير سيلندر نسبت به بدنه سيلندر كج شده باشد بايد از بكار آن سيلندر خودداري نمود.
ماده 137: بطور كلي هر سيلندر كه در يكي از آزمايش‌ها و يا بازرسي‌هاي فني معيوب تشخيص داده شود بايد به‌وسيله شركت توزيع كننده گاز مايع به صورتي درآيد كه استفاده مجدد از آن براي سرويس گاز مايع غير ممكن گردد.
ماده 138: شركت‌هاي توزيع كننده گاز مايع بايد براي سيلندرهاي خود كارت مخصوصي تهيه و مشخصات هر يك از سيلندرهاي خود و همچنين آخرين اقدامات مربوط به هريك از اين سيلندرها را بر روي كارت فوق يادداشت كرده و آنرا براي ارائه به مسئولين مربوطه هميشه در بايگاني خود آماده نگهدارند.
تبصره - كارت سيلندرهايي كه از سرويس خارج مي‌گردد بايد حداقل پنج سال در بايگاني راكد شركت مربوطه نگهداري گردد.
ماده 139: شركت‌هاي توزيع كننده گاز مايع بايد از پر كردن سيلندرهايي كه تاريخ آزمايش مجدد آنها منقضي شده است، خودداري نمايند.
ماده 140: كليه مسئوليت‌هاي ايمني و فني و رعايت مقررات موضوعه به عهده شركت پر كننده سيلندر خواهد بود و در موردي كه شركت‌هاي توزيع كننده گاز مايع از سيلندرهاي شركت ديگر استفاده مي‌كنند بايد اجازه كتبي از شركت مزبور تحصيل نمايند.
ماده 141: شركت‌هاي توزيع كننده گاز مايع موظفند قبل از فروش گاز به مصرف‌‌كنندگان صنعتي و تجاري تاسيسات و وسايل گاز سوز اين موسسات را مورد بازرسي قرار داده و پس از حصول اطمينان از رعايت مقررات ايمني، استاندارد و پيشگيري از حريق به توزيع گاز اقدام نمايد.
ماده 142: اين آيين‌نامه كه مشتمل بر پنج فصل و 142 ماده و 4 تبصره مي‌باشد به استناد ماده 47 قانون كار در سيصد و چهلمين جلسه شورايعالي حفاظت فني مورخ 23/10/48 به تصويب نهايي رسيده و قابل اجرا است.
منيع : http://alborzohu.blogfa.com/post-64.aspx
پيامک موسسه: 02188975952