6- سيلندر: سيلندر عبارت از مخزن قابل حملي است كه ظرفيت آن حداكثر 450 ليتر بوده و براي مصارف خانگي يا تجاري و يا ساير مصارف كه احتياج به مخزن قابل جابجا شدن دارند بكار مي‌رود.
فصل دوم: مقررات حفاظتي مخازن حمل گاز مايع:
ماده 1: مخازن حمل گاز مايع بايد از جنس فولادي باشد كه قابليت تحمل فشار كار لااقل 5/17 كيلوگرم بر سانتي متر مربع را دارا بوده و طبق استاندارد مصوبه مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران ساخته شده باشد.
ماده 2: هر مخزن حمل گاز مايع بايد داراي گواهينامه و مدارك مشخصات ساخت و آزمايش باشد و اين اسناد در نزد صاحب مخزن يا استفاده كننده از آن نگهداري گردد به‌طوري‌كه هميشه آماده ارائه به مأمورين ذيصلاح وزارت كار و امور اجتماعي باشد.
ماده 3: مخازن حمل گاز مايع كه فاقد روپوش آلومينيومي با فولاد زنگ‌نزن يا هر فلز براق ثابت ديگر مي‌باشد بايد با رنگ سفيد يا آلومينيومي يا رنگهاي منعكس كننده مشابه رنگ‌آميزي شود. اين رنگ‌آميزي بايد اقلاً سطح فوقاني مخازن مزبور را بپوشاند.
1- در زير مخزن هر دستگاه حمل گاز مايع (گازكش) بايد شيري براي تخليه كامل مخزن تعبيه گردد.
2- در مخازن حمل گاز مايع تمام منافذ بجز آنهايي كه مربوط به وسايل اندازه‌گيري سطح و محل نصب گرماسنج و سوپاپ اطمينان مي‌باشد بايد به‌وسيله درپوش، كلاهك و يا فلنج پيچ و مهره‌دار مسدود گردد يا به‌وسيله شير جلوگيري كننده از جريان اضافي يا شير يكطرفه محافظت گردد و يا مجهز به شيري گردد كه بتوان آن را از دور كنترل نمود.
سوپاپ اطمينان:
ماده 5: هر مخزن حمل گاز مايع بايد مجهز به يك يا چند سوپاپ اطمينان از نوع فنري با شرائط ذيل باشد:
1- لوله‌هاي خروجي سوپاپ‌هاي اطمينان بايد بدون خميدگي و روبه بالا بوده و گاز از آن مستقيماً به هوا برود و در مسير آن مانعي وجود نداشته باشد تا باعث برخورد گاز با بدنه مخزن گردد.
اندازه لوله خروجي نبايد كوچكتر از مجراي سوپاپ اطمينان باشد. در پايين‌ترين قسمت لوله خروجي سوپاپ اطمينان بايد يك شير تخليه تعبيه گردد تا بتوان مايعات جمع شده در اين لوله را خالي نمود.
2- ظرفيت خروج گاز سوپاپ‌هاي اطمينان هر مخزن بايد متناسب با سطح خارجي آن مخزن باشد. اين ظرفيت بايد طوري محاسبه گردد كه فشار در مخزن به هيچ وجه نتواند از 120 درصد فشار تجاوز نمايد.
3- اگر وسايل تنظيم فشار سوپاپ در خارج از مخزن قرار داشته باشد بايد اين وسايل تنظيم مجهز به وسائلي قابل پلمپ كردن بوده و هميشه پلمپ شده باشد.
4- فشار تنظيم شده براي شروع به خروج گاز و مقدار گاز با هواي خروجي بايد بر حسب واحد حجم در دقيقه (در 5/15 درجه سانتيگراد و فشار آتمسفر) بطور واضح و ثابت روي هر سوپاپ اطمينان حك شده باشد. همچنين نصب سوپاپ بايد طوري باشد كه شروع به خروج گاز از آن قابل رؤيت باشد.
5- سوپاپ اطمينان بايد در بالاي مخزن نصب گردد و مستقيماً به فضاي محتوي گاز مربوط باشد.
6- بين سوپاپ اطمينان و مخزن نبايد شيري نصب شود مگر در مخازني كه 2 سوپاپ اطمينان يا بيشتر روي آنها نصب شده است كه در اين صورت مي‌توان يك يا دو شير بين مخزن و سوپاپ اطمينان نصب نمود بشرطي كه اولاً ساختمان اين شيارها طوري باشد كه در هر حال يك سوپاپ اطمينان يا بيشتر باز باقي بماند و ثانياً ظرفيت سوپاپ‌هايي كه باز مي‌باشد كافي براي خروج گاز به اندازه لازم باشد.
7- انتهاي لوله خروجي سوپاپ اطمينان بايد داراي كلاهك يا محافظ مناسب ديگري باشد تا از دخول باران و گرد و غبار و امثال آن به داخل سوپاپ اطمينان جلوگيري شود. اين كلاهك بايد به طور آزاد روي لوله گذاشته شود و فقط مي‌تواند به‌وسيله زنجير يا سيم يا مشابه آن به لوله متصل گردد به‌طوري‌كه اگر سوپاپ اطمينان باز شود كلاهك به آساني از جاي خود بلند شود.
كلاهك بايد بجز مواقعي كه سوپاپ اطمينان باز شده و كار مي‌كند در ساير اوقات هميشه روي لوله خروجي قرار داشته باشد. اين كلاهك نبايد طوري باشد كه خروج گاز را در سوپاپ اطمينان كم و يا از آن جلوگيري نمايد.
1- در مواردي كه استفاده از لوله‌هاي مسي مجاز باشد بايد مفاصل را به وسيله جوش زرد و يا جوش معادل آن بهم متصل نمود. اين اتصالها به هيچ عنواني (مثلاً با حديده زدن لوله‌ها) نبايد باعث تضعيف قدرت لوله‌ها گردد. مفاصل بايد از نوع فشار قوي باشد. از فلزات غيرچكش خوار و شكننده نبايد در ساختمان شيرها و مفاصل استفاده نمود.
2- كليه شيرهاي مخزن بايد مناسب با فشار طرح شده براي حرارت محل كار مخزن بوده و ميزان فشار روي آنها نوشته شده باشد.
3- لوله‌ها، شيرها، اتصالها و لوله‌هاي قابل ارتجاع در كاميون‌هاي گازكش بايد در فشار هوايي كه كمتر از حداكثر فشار كار مجاز مخزن نباشد بدون نشت باقي بماند.
4- هر قسمت از لوله حامل گاز مايع (اعم از لوله قابل ارتجاع يا غيرآن) را كه امكان بستهشدن دو سر آن وجود داشته باشد بايد مجهز به يك سوپاپ اطمينان نمود و بين اين سوپاپ اطمينان و لوله هيچ نوع شير ديگري نبايد نصب گردد.
5- روي شيرها و يا صفحاتي كه به شيرهاي لوله‌هاي خروجي و دخولي مخزن نصب شده است (به‌استثناي لوله‌هايي كه مربوط به سوپاپ اطمينان و وسايل اندازه‌گيري سطح مايع و فشار سنج مي‌باشد) بايد نوشته يا علامتي وجود داشته باشد كه ارتباط اين لوله‌ها را با قسمت محتوي مايع مخزن يا قسمت محتوي گاز مخزن در موقع پر بودن مخزن به اندازه مجاز مشخص نمايد.
6- لوله‌ها، اتصالها، سوپاپ‌هاي اطمينان و ساير منضمات مخزن بايد به‌وسيله حفاظ فلزي كه در اطراف آنها تعبيه مي‌شود در مقابل صدمات وارده در اثر برخورد با وسائط نقليه يا اشياء ديگر و يا واژگون شدن گازكش محافظت كرده ضمناً سوپاپ‌هاي اطمينان بايد طوري محافظت گردد كه در صورت واژگون شدن گازكش در روي زمين لوله خروجي سوپاپ اطمينان بسته نشده و مانع خروج گاز از مخزن نگردد.
7- هر گازكش بايد مجهز به يك سپر عقب باشد كه در صورت برخورد پشت آن با اشياء ديگر سپر مزبور مخزن و اتصالهاي آنرا محافظت نمايد و بايد ساختمان اين سپر طوري باشد كه امكان برخورد هر يك از قسمت‌هاي وسيله نقليه را به مخزن به حداقل تقليل دهد.
8- لوله‌هاي پر كننده و تخليه مخزن هر كدام بايد مجهز به شيري باشد كه با دست بسته شود و اين شير بايد حتي الامكان نزديك به مخزن نصب گردد.
چنانچه مخزن داراي شير خودكار داخلي باشد شير دستي فوق را در هر نقطه از لوله قبل از لوله‌هاي قابل ارتجاع مي‌توان نصب نمود.
1- مخزن گازكشها بايد با جوشكاري و يا به‌وسيله مهره چپ و راست مهاري و يا وسايل مشابه آن به شاسي چسبيده باشد بعلاوه براي جلوگيري از لغزش مخزن روي شاسي در موقع شروع حركت توقف و پيچيدن وسيله نقليه بايد ضامن‌ها و مهارهاي مناسبي چسبيده به شاسي و مخزن تعبيه گردد اين ضامن‌ها و مهارها بايد طوري نصب گردد كه به‌آساني قابل دسترسي براي بازرسي و تعميرات باشد.
2- هيچيك از پايه‌هاي مخزن يا سپر نبايد مستقيماً به مخزن جوش داده شود. پايه‌ها و سپرها بايد به ورقه‌هاي لايي به نحوي متصل شده باشد كه اقلاً 4 برابر ضخامت لايي از هر طرف با لبه لايي فاصله داشته باشد و هيچ گاه نبايد پايه‌ها و سپرها را مستقيماً به بدنه اصلي مخزن جوش داد.
وسايل اندازه‌گيري سطح مايع
ماده 8: مخزن هر گازكش بايد مجهز به يك يا چند نوع از وسايل اندازه‌گيري ذيل كه حداكثر سطح مجاز مايع را در مخزن دقيقاً نشان مي‌دهد باشد:
ماده 9: تلمبه‌ها و كمپرسورها بايد از نوعي باشد كه مخصوص گاز ساخته شده و از شكستن و آسيب ديدن در مقابل تصادفات محفوظ نگهداشته شود اين تلمبه‌ها بجز آنهايي‌كه از نوع گريز از مركز مي‌باشند بايد مجهز به مجراي فرعي باشد كه شير اين مجرا در اثر فشار باز شده و جريان مايع را از لوله خروجي تلمبه به لوله ورودي آن و يا مخزن برقرار سازد.
صفحه مشخصات
ماده 10: هر مخزن بايد داراي صفحه مشخصات باشد كه جنس آن از فلز زنگ نزن بوده و در سمت راست نزديك به جلو مخزن به‌وسيله زرد جوش يا جوشكاري كه در دور تا دور آن انجام گرفته به مخزن متصل شود و محل نصب آن بايد طوري باشد كه اولاً هميشه محفوظ بماند و ثانياً به‌آساني قابل دسترسي براي بازرسي باشد. در وسايل نقليه كه حامل چند مخزن مي‌باشد صفحه فوق بايد جداگانه روي هر يك از مخزنها طوري نصب شود كه به‌آساني قابل دسترسي براي بازرسي باشد.
روي اين صفحه بايد با حروف درشت و خوانا به‌طور حك‌شده يا برجسته علاوه بر اطلاعاتي كه توسط استاندارد مربوطه تعيين شده است اطلاعات زيرهم نوشته شده باشد:
· سازنده مخزن گازكش
· شماره رديف
· شماره و نام استاندارد مربوطه
· شماره مشخصات مصالح مخزن
· ظرفيت آبي مخزن
· تاريخ آزمايش اوليه مخزن
ماده 11: مخزن گازكش بايد هر پنج سال يكبار تحت آزمايش "فشار آب" آزمايش نشت و تمام آزمايشات نظري قرار گرفته و سوپاپ يا سوپاپ‌هاي اطمينان مخزن نيز هر دو سال يكبار تنظيم و آزمايش شود. نتايج آزمايشات بايد در كارت ثبت گردد.
ماده 12: چنانچه گازكش به‌دلايلي مانند تصادف يا چپ شدن صدمه ببيند قبل از شروع مجدد بكار بايد تحت آزمايش كامل قرار گيرد و اگر گازكش يكسال يا بيشتر از سرويس خارج شده باشد براي ادامه كار بايد دوباره آزمايش شود.
وسايل برقي و روشنايي
ماده 13: كاميون‌ها، يدك‌كشها و نيمه يدك‌كشها نبايد به هيچ نوع چراغ و وسيله روشنايي بجز برقي مجهز باشد. مدار برقي بايد داراي وسايل حفاظتي از قبيل فيوز و قطع كننده اتوماتيك براي مواقع جريان شديد برق باشد و همچنين سيم‌ها بايد داراي ظرفيت كافي براي عبور جريان مورد لزوم بوده و بطور مناسبي روي گازكش نصب و عايق‌كاري گردد.
يدك‌كشها و نيمه يدك‌كشها
ماده14:وسايلاتصال و كنترل حركتيدككشها و نيمه‌يدك‌كشها بايددارايشرايطزيرباشد:
1- علاوه بر ميله يا ميله‌هاي محكمي كه يدك كش را به‌وسيله نقليه متصل مي‌كند بايد زنجيرهايي نيز بين يدك‌كش و وسيله نقليه نصب گردد.
2- مجهز به ترمزهايي باشد كه كنترل آنها از اطاق راننده انجام گيرد.
3- مجهز به چراغهاي راهنمايي، ترمز و خطر باشد.
ماده 15: مخزن، شاسي، محور و فنرهاي وسائط نقليه حامل گاز مايع بايد به‌وسيله اتصالهاي فلزي به يكديگر متصل باشد تا از لحاظ الكتريكي يك مدار بسته را تشكيل دهد.
ماده 16: سيستم خروج دود مشتمل بر صدا خفه كن و لوله خروج دود بايد از مخزن سوخت وسيله نقليه و ساير مواد قابل اشتعال به اندازه كافي فاصله داشته باشد. انتهاي خروجي لوله دود بايستي در جهتي دور از مخزن و متعلقات آن بوده و بيرون از بدنه و اطراف وسيله نقليه نصب شده باشد.
ماده 17: هر وسيله نقليه گازكش بايد لااقل مجهز به يك آتش خاموش كن قابل حمل با ظرفيت كافي براي خاموش كردن يك‌متر مربع آتش نوع گازي يا بدون خاكستر باشد و اگر بيش از يك خاموش كننده در وسيله نقليه موجود باشد هر كدام از آنها بايد كافي براي خاموش كردن متر مربع آتش‌هاي فوق باشد.
ماده 18: هر وسيله نقليه گازكش بايد هميشه لااقل 2 عدد كفشك مناسب با خود همراه داشته باشد تا در مواقع توقف و يا تخليه و بارگيري آنها را زير چرخ‌ها قرار دهند.
ماده 19: وسائط نقليه گازكش را نبايد در داخل ساختمان‌ها متوقف و نگهداري نمود مگر اينكه ساختمان مجاز براي اينگونه توقف‌ها شناخته شده باشد.
2- مادامي كه لوله‌هاي تخليه به مخزن‌دار وصل مي‌باشد بايد در انتها و يا در انتهاي ريل انشعابي كه اين مخزن‌دار روي آن قرار دارد تابلوهايي قرار داده شود كه روي آن جمله زير نوشته شده باشد:
مخزن‌دار گاز مايع در حال تخليه
3- هنگامي كه مخزن‌دار براي تخليه روي انشعابي راه آهن ايستاده بايد كفشك‌هاي مناسبي زير چرخ‌هاي واگن قرار داد تا از حركت آن جلوگيري بعمل آيد.
4- در تمام مدتي كه مخزن دار در حال تخليه است يك نفر بايد مراقب آن و لوله‌هاي تخليه باشد.
5- خط لوله‌اي كه لوله‌هاي قابل ارتجاع تخليه به آن متصل مي‌باشد بايد مجهز به يك شير يكطرفه باشد تا درصورت پاره يا سوراخشدن لوله قابل ارتجاع و يا بست‌هاي اتصال آن گاز مايع از مخزني كه در حال پر شدن است و يا از لوله كشي‌هاي مربوط به آن خارج نشود.
6- فاصله محل تخليه تا ابنيه و املاك مجاور بايد مطابق فواصلي باشد كه در ماده 25 اين آيين‌نامه گفته شده است.
1- هنگام تخليه يا بارگيري گازكشها بايد از وقتي كه لوله‌هاي انتقال متصل مي‌گردند تا وقتي كه عمليات تخليه يا بارگيري خاتمه يافته و لوله جدا مي‌گردد اقلاً يكنفر دائماً مراقب لوله‌ها و اتصالهاي آنها باشد.
2- براي تسهيل انتقال مايع از مخزني به مخزن ديگر هيچگاه نبايد گاز مخزن پرشونده را به فضاي آزاد رها نمود.
3- در صورتي كه براي انتقال گاز مايع از لوله‌هاي قابل ارتجاع استفاده مي‌گردد اين لوله‌ها بايد از جنس نرم و در مقابل گاز غيرقابل نفوذ باشد و مقاومت اين لوله‌ها بايد مناسب براي كار با گاز مايع بوده و در انتهاي خروجي مجهز به شير قطع كننده جريان باشد.
ماده 22: حد مجاز پركردن مخازن گازكشها و مخزن‌دارها بايد طبق جدول مندرج درماده 32 باشد.
ماده 23: مخازن سازي گاز مايع بايد از جنس فولادي باشد كه قابليت تحمل فشار گاز لااقل 8/17 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع (250 بار بر اينچ مربع) را دارا بوده و طبق استاندارد مصوبه موسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران ساخته شده باشد.
ماده 24: مخازن ذخيره سازي گاز مايع را بايد طبق شرايط زير نصب و سوار كرد:
1- مخازن را بايد روي پايه‌هاي بادوام از جنس مواد بنايي سخت يا بتون با اسكلت فلزي سوار كرد. بهرحال جنس اين پايه‌ها بايد در مقابل آتش سوزي مقاوم بوده و زير سازي آنها محكم باشد.
3- هر مخزن را كه ظرفيت آبي آن 7500 ليتر يا كمتر است مي‌توان روي پايه‌هاي فلزي محافظت نشده در مقابل آتش سوزي سوار كرد مشروط بر آنكه اولا اين پايه‌ها روي سطح يا زير سازي بتوني نصب شده باشد و ثانياً فاصله سطح زيرين بدنه مخزن تا كف بتوني و يا زمين از 60 سانتيمتر تجاوز ننمايد.
4- در مواردي كه براي نصب مخزن انجام جوشكاري در محل ضروري باشد اين جوشكاري فقط مي‌تواند روي ورقه‌هاي لايي يا دستكهاي انجام گيرد كه قبلا توسط سازنده، به مخزن جوش داده شده است.
5- در مخازن ثابتي كه به يكديگر مربوط شده‌اند بايد پيش‌بيني‌هاي لازم براي مقابله با انبساط، انقباض، لرزش يا نشت كردن مخازن ولوله‌هاي مربوط كننده آنها بعمل آمده باشد.
استفاده از لوله‌هاي غير فلزي براي مرتبط كردن مخازن ثابت به يكديگر بكلي ممنوع است.
ماده 25: مخازن ذخيره سازي گاز مايع را بايد در خارج از ساختمان يعني در فضاي باز و طبق فواصل مندرج در جدول زير نصب كرد:
ظرفيت آبي هر مخزن
به حسب ليتر
حداقل فاصله
بين مخزن
بينمخزن تانزديكترين ساختمان مهم با تعدادي ساختمان يا املاكي كه ممكن است در آتيه ساختمان شود.
كمتر از 500
501 تا 2000 ليتر
2001 تا 8000 ليتر
8001 تا 120000 ليتر
120001 تا 280000 ليتر
از 28000 تا 360000 ليتر
-
يك‌متر
يك‌متر
دو متر
مجموع‌قطرهاي
مخازن‌مجاوريكديگر
-
سه متر
هشت متر
شانزده متر
بيست و چهار متر
سي و دو متر
ماده 26: محوطه اطراف مخازن گاز مايع را بايد حداقل تا حدود 3 متر از مواد قابل اشتعال از قبيل خاشاك و علف خشك پاك كرد.
ماده 27: قراردادن مخازن گاز مايع در كنار مخازن محتوي ساير مواد قابل اشتعال يا نقطه اشتعال كمتر از 21 درجه سانتيگراد ممنوع است. حداقل فاصله بين مخازن گاز مايع با ظرفيت آبي بيشتر از 500 ليتر تا مخازن مواد قابل اشتعال ديگر با ظرفيت بيشتر از 1000 ليتر و نقطه اشتعال بيشتر از 21 درجه سانتيگراد بايد 7 متر باشد.
ماده 28: با ايجاد جدول بندي و ديوارههاي خاكي شيب و امثال آن بايد از جمع شدن مواد قابل اشتعال در زير مخازن گاز مايع جلوگيري بعمل آيد.
ماده 29: هيچ مخزن محتوي گازمايع نبايد در داخل ديواره خاكي تعبيه شده براي مخازن محتوي مايعات قابل اشتعال ديگر قرار داده شود.
ماده 30: ظرفيت آبي هر يك از مخازن ذخيره سازي گاز مايع نبايد از 000/360 ليتر تجاوز نمايد.
ماده 31: واشرهايي كه بين فلنج‌هاي مخازن گاز مايع بكار مي‌رود بايد از جنسي باشد كه در مقابل گاز مايع مقاومت داشته باشد. اين واشرها بايد از موادي ساخته شوند كه نقطه ذوب آنها بالاتر از 816 درجه سانتيگراد (1500 درجه فارنهايت) باشد.
استفاده از واشرهاي حلقوي آلومينيومي و همچنين واشرهاي مارپيچي فلزي نيز براي فلنج‌هاي مخازن گاز مايع مجاز مي‌باشد.
ماده 32: مخازن ذخيره سازي را نبايد بيشتر از ميزان مجاز پر كرد. ميزان مجاز پركردن مخزن، عبارتست از وزن درصدي از ظرفيت آبي آن مخزن در 6/15 درجه سانتيگراد كه برحسب چگالي‌هاي مختلف گازمايع از جدول پيوست بدست‌مي‌آيد:
«جدول‌حداكثر مجاز بارگيري به‌حسب درصد ظرفيت آبي‌مخزن»
چگالي گاز مايع در 6/15
درجه سانتيگراد
ظرفيت آبي مخزن
تا 4500 ليتر
بيشتر از 4500 ليتر
496/0 تا 503/0
41 درصد
44 درصد
504/0 تا 510/0
42 درصد
45 درصد
511/0 تا 519/0
43 درصد
46 درصد
520/0 تا 527/0
44 درصد
47 درصد
528/0 تا 536/0
45 درصد
48 درصد
537/0 تا 544/0
46 درصد
49 درصد
545/0 تا 552/0
47 درصد
50 درصد
553/0 تا 560/0
48 درصد
51 درصد
561/0 تا 568/0
49 درصد
52 درصد
569/0 تا 576/0
50 درصد
53 درصد
577/0 تا 584/0
51 درصد
54 درصد
ماده 33: شيرها و وسائلي كه روي مخزن گاز مايع نصب مي‌گردد بايد مناسب براي فشار كار لااقل 17 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع و حداكثر درجه حرارتي كه ممكن است در معرض آن قرار گيرند ساخته شده باشد.
1 - مجموعه‌اي از شير يكطرفه و شير جلوگيري كننده از جريان اضافي.
2 - يك شير يكطرفه مضاعف و يا دو عدد شير ساده يك طرفه.
3- يك شير قطع كننده جريان به انضمام يك شير يكطرفه يا يك شير جلوگيري كننده از جريان اضافي.
ماده 36: منافذ و اتصالات مخزن بايد مجهز به يك شير مناسب جلوگيري كننده از جريان اضافي باشد مگر در موارد زير:
الف- اتصالات لوله‌هاي پركننده مخزن كه شرح آنها در ماده 35 داده شد.
ب- اتصالات سوپاپ‌هاي اطمينان
پ- اتصالات وسايل اندازه‌گيري سطح مايع كه در آنها قطر سوراخ خروج مايع از 5/1 ميليمتر تجاوز نمي‌كند و يا اصولا طرز كار آنها طوري است كه احتياج به خروج گاز مايع ندارد مثل نوع شناور يا مشابه آن به شرطي كه تمام اتصالات اين وسايل طوري طرح شده باشد كه بتوان در مقابل حداكثر فشار داخل مخزن به خوبي ايستادگي نمايد.
ماده 37: برروي تمام اتصالات ورودي و خروجي مخازن به ظرفيت آبي 8000 ليتر يا بيشتر به‌استثناي اتصالات مربوط به سوپاپ اطمينان، وسايل اندازه‌گيري سطح مايع و فشارسنجها بايد برچسب‌هايي زده شده باشد كه مشخص كند اين اتصالات به قسمت محتوي بخار مخزن ارتباط دارند يا به قسمت محتوي مايع آن، اين برچسب‌ها را روي شيرهاي مربوط به اتصالات نيز مي‌توان نصب نمود.
ماده 38: در مخازني كه ظرفيت آبي آنها كمتر از 8000 ليتر است تعبيه بيش از دو مجراي مسدود شده به‌وسيله درپوش مجاز نمي‌باشد.
ماده 39: سوپاپ‌هاي اطمينان مخازن بايد در قسمت فوقاني مخزن نصب شده و مستقيماً با قسمت محتوي گاز مخزن ارتباط داشته باشد.
ماده 40: در مخازني كه ظرفيت آبي آنها بين 500 تا 8000 ليتر است بايد لوله خروجي سوپاپ اطمينان آنها عموداً رو به بالا باشد و در مسير گاز خروجي هيچ مانعي وجود نداشته باشد تا گاز بتواند در هواي آزاد رها شده و هيچ تماسي بدنه مخزن پيدا نكند.
روي لوله خروجي سوپاپ اطمينان بايد سرپوشي بطور آزادانه قرارداده شود تا مانع ورود باران و امثال آن به‌داخل لوله شده و در عين حال هنگام خروج گاز اين سرپوش از جاي خودبلند شده و مانع خروج گاز نگردد.
براي تخليه مايعاتي كه ممكن است در سوپاپ اطمينان و يا لوله خروجي آن جمع شود بايد لوله تخليه مناسبي تعبيه گردد.
ماده 41: در مخازني كه ظرفيت آبي آنها 500 ليتر يا كمتر است بايد انتهاي لوله خروجي سوپاپ اطمينان آنها در فاصله افقي حداقل 5/4 متر از هر گونه در يا پنجره يا محل باز به‌داخل ساختمان كه پايين‌تر از اين لوله خروجي واقع شده‌اند قرار داده شود.
ماده 42: در مخازني كه ظرفيت آبي آنها بيشتر از 8000 ليتر است ارتفاع لوله خروجي سوپاپ اطمينان آنها بايد حداقل 2 متر و مخزن مجهز به يك فشار سنج باشد.
ماده 43: مخزن گاز مايع بايد مجهز به يك وسيله اندازه‌گيري سطح مايع از قبيل نوع شناور گردنده، لوله لغزان و يا مغناطيسي باشد تا به‌وسيله آن بتوان سطح اكثر مجاز پرشدن مخزن و مقدار درصد حجم پر شده آنرا كنترل و بررسي نمود.
ماده 44: وسايل اندازه‌گيري سطح مايع بايد طوري انتخاب شود كه با آنها بتوان سطح حداكثر بوتان يا پروپان و يا مخلوط 50/50 بوتان و پروپان را اندازه گرفت.
ماده 45: در وسايل اندازه‌گيري سطح مايع كه كار آنها مستلزم رها كردن مقداري گاز به هواي آزاد است از قبيل لوله دار و يا نوع لوله لغزان بايد قطر سوراخ خروج گاز از آنها از يك و نيم ميليمتر تجاوز ننمايد مگر اينكه اين وسايل مجهز به شير جلوگيري كننده از جريان اضافي باشند.
ماده 46: فشار گاز مجاز وسايل اندازه‌گيري سطح مايع بايد لااقل 6/17 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع (250 پوند بر اينچ مربع) باشد.
ب- اين استوانه‌هاي شيشه‌اي در دو طرف مجهز به شير فلكه‌هايي باشند كه با دست، باز و بسته مي‌شود.
پ- اين استوانه‌ها در دو طرف علاوه بر شيرهاي فوق مجهز به شيرهاي مناسب جلوگيري كننده از جريان اضافي باشند.
ت- شيشه اين استوانه‌ها از نوع فوق العاده محكم بوده و به‌وسيله حفاظهاي فلزي مناسب كه سازنده آنها براي آنها ساخته است محافظت گردد.
ماده 48: هر مخزن به تنهايي (بدون هيچيك از منضمات آن) قبل از شروع بكار بايد تحت آزمايش فشار آب قرار گيرد. فشار آزمايش بايد برابر فشار كار حداقل 5/26 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع و زمان آزمايش ده دقيقه باشد. آزمايش فوق بايد در حضور نماينده مرجع صلاحيتداري كه وزارت كار و امور اجتماعي تعيين مي‌كند انجام و مورد گواهي قرار گيرد. براي بازرسي مخزن از لحاظ نشت نكردن بايد مخزن را از هوا پركرده و فشار هوا را تا 7 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع بالا برد تمام جوشكاري‌ها و محل‌هاي اتصال شير و فشار سنج و شير اطمينان و ساير منضمات بايد هنگام آزمايش با آب صابون آغشته باشد.
ماده 49: سوپاپ‌هاي اطمينان مخزن بايد قبل از نصب روي مخزن بطور جداگانه با فشار هوا مورد آزمايش قرار گيرد و در 10 درصد بالاي فشار كار يا در 25/19 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع باز شود. اين آزمايش بايد اقلا" هر پنج سال يكبار تكرار و در كارت شناسايي منعكس گردد.
ماده 50: هر مخزن ذخيره گاز مايع بايد از لحاظ عيوب احتمالي از قبيل زنگ زدگي، فرورفتگي و برآمدگي جوشكاري و ساير عيوب (اقلاً هر ده سال يكبار) مورد بازرسي فني دقيق قرار گرفته و ضخامت جدار مخزن بايد با دستگاه مخصوص از قبيل آلتراسونيك اندازه‌گيري شده و با ضخامت اصلي مقايسه و نتايج اين آزمايش‌ها در كارت شناسايي مخزن منعكس گردد.
ماده 51: هيچگونه تغيير، تعمير يا جوشكاري روي جدار مخزن مجاز نمي‌باشد مگر جوشكاري روي قسمتي از مخزن كه تحت فشار نيست.
ماده 52: مخازن ذخيره سازي گاز مايع را كه براي مدتي بيشتر از يكسال مورد استفاده قرار نگرفته يا پس از تغيير محل مخزن در صورتي مي‌توان مجدداً براي ذخيره سازي گاز مايع بكار برد كه آزمايش‌هاي موضوع ماده 49 و 50 اين آيين‌نامه در مورد آنها عملي گردد.
ماده 53: روي هر مخزن يا صفحه شناسايي آن بايد مشخصات ذيل بطور وضوح چك شده يا به‌صورت برجسته نوشته شده باشد.
پيامک موسسه: 02188975952